خیلی خیلی دور، پشت کلمات کوهستان، خیلی دور از کشورهای وُکالیا و کُنسونانتیا، متون کور زندگی می‌کنند.

آنها جدا از هم در بوکمارکسگرو، درست در ساحل سمانتیکس، یک اقیانوس بزرگ زبانی، زندگی می‌کنند. رودخانه کوچکی به نام دودن از کنار محل زندگی آنها می‌گذرد و ملزومات لازم را برای آنها فراهم می‌کند.

اینجا سرزمینی بهشتی است که در آن تکه‌های برشته شده جملات به دهانتان پرواز می‌کنند.

حتی اشاره‌گر قدرتمند هم هیچ کنترلی بر متون کور ندارد، این یک زندگی تقریباً غیرخطی است. روزی، با این حال، یک خط کوچک از متن کور به نام لورم ایپسوم تصمیم گرفت به دنیای دوردست دستور زبان برود.